Tinkebell (Katinka Simonse, 1979, Goes) zorgt al enkele jaren voor veel commotie met haar confronterende en choquerende kunst. Haar werk neigt zeer naar activisme en is bedoeld de discussie aan te wakkeren rond bepaalde misstanden in de wereld. Op een zeer uitgesproken wijze wil zij de toeschouwer confronteren met enkele donkere kanten van zijn of haar bestaan, donkere kanten waar we direct of indirect aan meewerken dan wel in stand houden. Dierenleed, misplaatste filantropie en de dunne scheidingslijn tussen porno en pedofilie zijn belangrijke thema’s in haar werk.
Dieren verworden in haar ogen in de huidige maatschappij tot wegwerpproducten als alle andere. Een dier als accessoire of voor consumptie, welke functie vervuld een (huis)dier in onze maatschappij? Hoe ver gaan we voor het ideale huisdier (allergeen- en reukvrij, makkelijk in onderhoud)? En hoeveel van het oorspronkelijke dier laten we daarbij intact? Wat laten wij gebeuren om kiloknallers vlees in de schappen te houden?
Hetzelfde gaat op voor de westerse filantropische blik en goede doelen cultuur. Als de situatie niet overeenkomt met onze eigen (levens)verwachting willen we graag ingrijpen, helpen. Maar is dit nodig? Ervaart de ander het zoals wij dat denken? Of is dit juist een vorm van Westerse projectie, alle goede bedoelingen ten spijt?
Ook de porno-industrie blijft bij Tinkebell niet buiten schot. Maar hoe confronterend kan dat nog zijn? De meesten hebben daar al een duidelijk beeld of oordeel over en in de media laaien de discussies regelmatig op. Sex met kinderen is voor de meesten onacceptabel, maar zogenaamde Barely 18 sites lopen als een trein. Waar ligt die grens?
Vuur met vuur bestrijden, aandachttrekkerij, activisme of kunst. Door het choquerende karakter van haar werk en de extreme uitvoering dwingt ze de toeschouwer om een standpunt in te nemen. Of die enkel een standpunt inneemt ten opzichte van haar werk of ook ten opzichte van de achterliggende thematiek is aan de toeschouwer zelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten